Tym razem trafiłam do Meksyku… Co motywuje mnie, by podróżować i być stale w ruchu...? Dlaczego ryzykuję? Dlaczego piszę? I co robię, że spotykam na swojej drodze tak cudownych ludzi? Odpowiedzi na te czy inne pytania znajdziecie, śledząc mojego bloga… Razem ze mną uwierzycie, że niemożliwe jest możliwe, a marzenia się spełnia! Zapraszam serdecznie, Aleksandra Grzymkowska

sobota, 11 kwietnia 2015

Otaczaj się wspaniałymi osobami. Magda

Ja i Ty. Ludzie. Cały świat. Ci, których kochamy, podziwiamy, chwalimy i ci, z którymi utrzymujemy pasywną relację. Dlaczego? Bo nasz charakter kształtują nie tylko historie, jakie przeżyliśmy, doświadczenia, jakie zdobyliśmy, czy miejsca, w jakich byliśmy. Za dużą część naszej osobowości odpowiadają ludzie, których spotkamy. Osoby, jakie są w naszym życiu do teraz i te, które miały jednorazową w nim rolę. 
...  
... 
Komu zawdzięczam to, kim teraz jestem? Jakimi osobami otaczam się przez całe życie? Kogo przyciągam i kogo spotykam (nie)przypadkowo? A kogo moje dobre Anioły stawiają na drodze, jaką podążam. Celowo. Bym mogła widzieć, co widzę. Myśleć, co myślę. Pisać, co piszę. I wierzyć we wszystko, co jest dobre i piękne.
 
   
Magda jest wspaniałym projektantem i cudowną otwartą osobą. Jest zawsze chętna do nauki i do poznawania nowych ludzi. Jest kreatywna w pracy i niezastąpiona w życiu osobistym innych – jako przyjaciel, córka, siostra, znajoma. Jest przy mnie. Kopnie, jak trzeba. Potrząśnie. I przytuli, gdy się już doszczętnie rozsypię. Wspiera, motywuje i radzi. Jak prawdziwy przyjaciel. Bez względu na miejsce i czas. Bez wyjątku. 
... 
..  
Magda to moja Druga Dusza, w genialny sposób mnie wyczuwa, moje nastroje i zamiary. Kiedy usiadłam, by zredagować ten tekst, przesłała mi jeden z kawałków Jamesa Bay’a. Słucham, publikuję i co rusz wycieram mokre od łez policzki... Dziękuję.
 . 
 
Bo jesteś moją Drugą Duszą, jesteś bliższa niż ktokolwiek na świecie, jesteś aniołem, który dzieli ze mną wszystko. Wszystkie chwile, dobre i złe, piękne i posępne. Te najcudowniejsze. Jesteś mi najbliższa, jak matka i siostra w jednej osobie... ('Przecież wiesz' Aleksandra Grzymkowska)




(fragment mojej powieści)

poniedziałek, 6 kwietnia 2015

Tam, gdzie każda zagadka znajduje swoje rozwiązanie...

Triduum Paschalne Święta Wielkiej Nocy spędziłam wśród meksykańsko-kolumbijskich znajomych. Miło, życzliwie i, śmiało rzucę, rodzinnie… Tutaj w Meksyku te święta wyglądają troszkę inaczej. Dla nas katolików nie różnią się bardzo, ponieważ mamy takie same uroczystości przygotowujące do Zmartwychwstania. Ale razem z dniami wprowadzającymi w tę wyniosłą chwilę, zaczynają się dni wolne od pracy. I odwrotnie, poniedziałek – nasz drugi dzień świąt – jest dniem powszednim. W Semana Santa (z hiszp. Święty Tydzień) w najważniejsze dni – w Triduum Paschalne, w jakich ludzie wierzący celebrują mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa – Meksykanie rozpoczynają los días de descanso (z hiszp. dni wolne). 


TĘSKNOTA W okresie świątecznym, co jest kwestią jak najbardziej zrozumiałą, tęsknimy za domem – rodzicami, rodziną, przyjaciółmi… – ze zdwojoną siłą. A nasza podświadomie stworzona nieprzerywalna więź bezdyskusyjnie staje się silniejsza… Ale tęskniąc za kimś lub za czymś, wiemy, że w naszym życiu kiedyś wydarzyło się coś wspaniałego czy ludzie, których poznaliśmy, wywarli na nas pozytywne wrażenia lub od długiego czasu są szczególnymi osobami. Przez tę tęsknotę za domem wewnątrz siebie najpierw odnajdujemy ogromną potrzebę stworzenia podobnej relacji, jaką mamy z bliskimi, a potem otwieramy się na wszelkie nowości, które spotkamy. I to wszystko jest bardzo ważne.


ZAGADKA Gdziekolwiek nie jesteśmy, musimy pamiętać, co stworzyło nas takimi ludźmi, jakimi teraz jesteśmy. Z kimkolwiek przebywamy, nie rozstawajmy się z myślą, że nasze wnętrze wypełniają te cechy, które wybudowaliśmy przez kontakt z najbliższymi nam osobami. Dlatego od początku szukajmy w każdym innym człowieku tych wartości, w jakich zakochaliśmy się, właśnie dzięki tym osobom, za którymi tęsknimy. A teraz razem spójrzmy na piękne słowa, które w niedzielę Wielkanocną otrzymałam w e-mailu od mamy: „Człowiek podąża na zewnątrz w różnych kierunkach, zamiast wejść w siebie, gdzie każda zagadka znajduje swoje rozwiązanie...” I częściej zaglądajmy w głąb siebie.